قشنگی زندگیم پارمیدا ومحمدرضا

حدود دو هفته پیش بود که رفتیم خونه مامانی واونجا با پسر داییت محمد مهدی بازی کردی وکلی اونجا بهت خوش گذشت.خاله ریحانه،دایی امیر،دایی ناصر هم اونجا بودن روز عید فطر اونجا بودیم ودو شب خونه مامانی موندیم.اینم از عکسا تو راه رفتن به خونه مامانی عاشق این عکسم     امیرعلی عشق خاله که الان 1 سال و 9 ماهشه     اینم یه عکس از تو و محمد مهدی در حال جستجوی مورچه ها که محمد مهدی فقط حواسش به مورچه ها بود.   محمد رضا تو بغل بابا    عشق پدر به پسر، قربون اون قیافت که با تعجب نگاه کردی ...

این یه آدمه که داره نماز میخونه   این یه ببره       اینا زرافه هستن کلی دفتر نقاشی داره اما باز میره سراغ دفتر تقویم باباش اینو که کشیده بود تو تخته وایت برد ،بهم نشون داد گفتم این چیه گفت این یه هیولاست اینم باب اسفنجی همراه دوستاش که این روزا خیلی طرفدار داره ...

چه زندگی مثه برق و باد میگذره انگار هر چی میریم جلوتر فاصله زمان داره کمتر میشه یک ماه مث یک چشم به هم زدن میگذره عمرمون داره میره دیگه ما زنده ایم برای بچه ها وعشق میکنیم که داریم بزرگ شدنشون رو به چشممون می بینیم خدا یا شکرت به خاطر سلامتی وحس خوشبختی به خاطر آرامشی که بهم دادی به خاطر فرشته های پاکی که بهم دادی. میخام از روزایی بنویسم که محمدرضا به دنیا اومده بود اون روزای اول زایمانم خیلی سخت گذشت نه بخاطر درد زایمان اون که به جاش سختی های خودش رو داشت اما بیشتر از همه توجهم به پارمیدا بود به نگاهاش به عکس العمل هاش نسبت به محمدرضا که تازه اومده بود وشده بود داداشیش ونفس دوم مامان وبابا.نگران از این بودم نکنه دخترم به داداشیش حسودی ...

سلام عزیزای دل مامان ببخشید که دیر به دیر به وبلاگ سر میزنم. توی ماه رمضان هستیم و امروز هم اگه تقویم درست بگه یک روز بیشتر از مهمانی خدا باقی نمونده،این روزا که گذشت محمدرضای نازم 5 ماهه شد دوروز پیش 4 ماهش تموم شد ورفت توی 5 ماه،دیروز واکسن 4 ماهگیش رو هم زدیم و کلی گریه کرد چیکار کنیم دیگه برای سلامتی واجبه و باید این جور دردا رو تحمل کرد.خب این هم از این پسر قشنگم 5 ماهگیت مبارک   ان شالله دامادیتو ببینم و 120 ساله بشی نفس مامان   ...